David Arugete adıyla 3 Nisan 1921'de Aydın'da doğan, ancak hayatının ve sanatının mayasını İzmir'de çalan Dario Moreno, sefaletten şöhrete uzanan kısa ama dopdolu 47 yıllık bir ömür yaşadı. Yetimhane kapılarından, Paris'in en parlak sahnelerine, uluslararası film setlerine kadar uzanan bu yolculuk, onun çok dilli, çok kültürlü ve daima İzmirli kimliğiyle şekillendi.
Moreno'nun hayatı trajik bir olayla başladı; tren istasyonunda çalışan babası o henüz çok küçükken vurularak öldürüldü. Annesi Madam Roza ile İzmir'e taşındılar. Maddi zorluklar nedeniyle, Musevi asıllı olan Moreno, dört yaşına kadar yetimhanede (Nido De Guerfanos) kaldı. Gençlik yıllarında birçok işte çalıştı; avukatlık bürosunda kâtipliğe kadar yükseldi. Ancak hayali müzikti. Kazanır kazanmaz aldığı buzuki ve gitarla sokaklarda şarkılar söylemeye başladı. Geceleri Millî Kütüphane'de Fransızca çalışarak kendini yetiştirmesi, ilerideki uluslararası kariyerinin temelini atacaktı.
Askerlik görevi sırasında (1941, Nafıa askerliği) ordu evinin gazinosunda solistlik yaparak müzik kariyerine resmiyet kazandırdı. Askerlik sonrası artık kararı kesindi: Sadece müzik yapacaktı. Bir süre İstanbul'da Fenerbahçe Belvü Gazinosu'nda sahne aldıktan sonra, hayallerinin peşinden Atina'ya, oradan da sanatın kalbi Paris'e uçtu.
Paris'te kendini kabul ettirmesi kolay olmadı, ancak kısa sürede yeteneği fark edildi. 1950'ler ve 1960'lar, Moreno'nun kariyerinin altın çağıydı. Yüksek seslere çıkabilen iyi bir tenor olarak tanındı. Neşeli, sempatik ve sıcakkanlı sahne kişiliğiyle sadece şarkıcılıkta değil, sinema dünyasında da başarı yakaladı. Toplamda 45'e yakın filmde rol aldı ve hatta ünlü oyuncu Brigitte Bardot'nun yakın dostu oldu.
En büyük uluslararası hitlerinden biri, 1961'de seslendirdiği "Brigitte Bardot" şarkısıydı. Müzikallerde de büyük başarılara imza attı; Jacques Brel'in sahneye koyduğu Don Quichotte (Don Kişot) müzikalindeki Sancho Pancho rolüyle Belçika Prensi Paola'dan sanat madalyası kazandı.
Türkiye'deki dinleyiciler için ise, Fecri Ebcioğlu'nun Türkçe söz yazdığı "Deniz ve Mehtap" gibi unutulmaz şarkıları seslendirdi. Geniş halk kitleleri tarafından "Müezzin Sesli" ve meşhur "Mor Cadillaclı" şarkıcı olarak anılıp sevildi.
Uluslararası bir yıldız olmasına rağmen, Dario Moreno Türk pasaportunu onurla taşıdı ve her fırsatta kendini "İzmirli Dario" olarak tanıttı. Çok dilli, çok kültürlü ama daima Türk ve İzmirli kimliğiyle gurur duyuyordu. Onun için İzmir, sadece doğup büyüdüğü yer değil, yokluktan zirveye giden hayatındaki en büyük destekçisi ve ömür boyu hasret kaldığı "Canım İzmir" di. Bu tutkusunu adını verdiği 45'lik plağıyla da ölümsüzleştirdi.
Ne yazık ki, İzmir aşkı trajik ölümünden sonra bile bitmedi. 1 Aralık 1968'de İstanbul'da, Paris uçuşuna yetişmeye çalışırken geçirdiği beyin kanaması sonucu 47 yaşında hayata veda etti. En büyük vasiyeti, çok sevdiği İzmir'e gömülmekti, ancak annesi Madam Roza vasiyetini yerine getirmeyerek onu İsrail'e defnetti. Buna rağmen, İzmirliler bu büyük sanatçının adını, çocukluğunun geçtiği sokağa vererek (Dario Moreno Sokağı) ona duydukları sevgiyi ve vefayı gösterdiler.
